Vatan Yahut Silistre: Kadın Erkek Türk Kahramanlığı

Kadın ve erkeğin omuz omuza vatanı koruduğu bir mücadele… Demek isterdim ama orada durmamız gerek! Çünkü o cümleyi tamamlarsak Osmanlı’da süregelen kadınların ötelenmesini ve toplumdan atılmasını es geçmiş hatta yok saymış oluruz. Çünkü durum hiç de böyle değil. Kitabın içinde bile kadın karakterimize ne tam bir kişilik ne de rol verilmiş durumda. Tek yaptığı aşığının peşinden koşmak ve onun kitapta da geçtiği gibi “gölgesi olmak”.

Ama sanıyorsanız bu bile toplumda kabul görmüş veya benimsenmiştir çok yanılıyorsunuz çünkü tek olan şey bu tiyatro içinde kadın barındırıyor diye zorbalar tarafından tiyatroya katılımlar yasaklanmış ve gidecek olan halk tehditler ile korkutulmuş. Bu istesek de istemesek de tarihte oldu ve kötü olan kısmı hala bu zorbaların, geri kafanın da gerisinde kalmış çağdışıların torunlarını hala toplumda görüyor ve her gün, Allah’ın her günü serbest bırakıldıklarını, suçlarının cezasını çekmediklerini görüyoruz. Hangi ülkede suçlular bu kadar çok ve hızlı salınıyor? Amaç nedir? Ülkede ülkeye yarar gösterecek tek kişi kalmayana dek böyle devam etmek mi?

Kitaba gelirsek ilk başlarda biraz zorluyor ama sonu geliyor. Zaten kısa bir şey. Tanzimat Dönemi tiyatrosu olduğu için çokça tesadüf ve ahlakçılık da içeriyor. Ama eninde sonunda ilk sahnelenen tiyatro eserimizi okumak zevkliydi.