Bu âlem bir rüya mı yoksa bir düşünce mi? Şuan düşündüğüm için mi varım yoksa insanlar düşündüğü için mi var oldum? Yoksa Uzun İhsan Efendi sayesinde mi şu an bu yazıyı yazıyorum?
Bu sorulara hiçbir zaman cevap veremeyebiliriz veya kitabı okuduktan sonra aklımızda bazı şeyler belirebilir. Benim size önerim ilk 20 30 sayfa dayanmanız yönünde çünkü sonrasında buna gerçekten değecek inanın.
Yazarın ilk kitabı olmasına rağmen gayet başarılı. Ama burada her zaman toplumun çoğu kişiyi rahatsız eden yanlarından da bahsettim ve bahsetmeye de devam edeceğim.
Kitabı çok beğenmeme rağmen yazarın bazı görüş daha doğrusu göremeyişleri sonucu uğradığım hayal kırıklığı kitabın değerini düşürdü gözümde.
Size kendisinin bir röportajından alınmış demeci sunmak istiyorum.
Handan İnci, Zaman Kitap Eki’nde yayımlanan bir söyleşide Anar’a
kadınsızlık halinin sebebini sorduğunda aldığı cevap ise “Pek çok romanda
pek çok şey yoktur. Romanlarımda kadın yok. Ama ‘zebra’ da, ‘bengal
kaplanı’ da, ‘guguklu saat’ de yok.” olmuştur.
Aslında bu sözler ile alakalı çok şey denebilir, sayfalarca yazılabilir ama DEĞMEZ. Toplumun, okuyucu kitlesinin yarısını GUGUKLU SAAT ile aynı görüyor ise göz doktoruna gitmesini tavsiye ederiz sadece. Bu gereksiz sözlerinin topluma nasıl faydalın olacağını da fazlası ile merak ediyoruz tabii…
Toplumda en beklemediğiniz yerlerde, en beklemediğiniz kişilerde işte böyle çıkıveriyor hastalıklı düşünceler. Biz neden ülkece dünyanın gerisinden gidiyoruz? Neden toplumu “güya” yönlendirecek zihinler toksik, hastalıklı düşüncelerinden kurtulamıyor?
Aydınlanma ve akıl çağı da doğuda hor görülmüştü ama onları batı yaşamasaydı ne bu bilgisayarları ne de o telefonları kullanıyor olurduk. Çünkü görüşler ve fikirler özellikle de yenilikçi ve geliştirici ise toplumu kalkındırır.
Lütfen çevremize karşı daha bilinçli olalım ve sözlerimiz ağzımızdan çıkarken iki kez beynimizde kontrolden geçsin. Çünkü belki de yazar cinsiyetçi değildi ama kendini yanlış yansıttı veya belki de gerçekten de düşündüklerini söyledi…
