Neden sadece saygılı olamıyoruz? Bu yazıyı yazarken konuyu ilmek ilmek örerek ilerlemek istemiştim ama şimdi açık açık ortasından başlayacağım çünkü ne yumuşatmak istiyorum sorumu nede olanları görmezden gelmek.
Bu yıl gerçekleşen protestolardan sonra insanların saygı kelimesi hakkındaki fikirlerinin arttığını düşünmüştüm. Çünkü bu konuda düşünecek çok fazla zamanımız oldu ve olaylar ülkemizin merkezinde olmasa da etki alanında gerçekleştiğinin söyleyebiliriz. Ama görüyorum ki fazlasıyla yanılmışım. Biz yine aynı biziz çünkü değişmek bile istememişiz. Saygı duymak bize hep hayatın dışından bir kavram gibi gelmiş. Sanki bazılarının uzak köylerde uyguladığı bazı değişik kavramlar gibi.
Saygı, dümdüz saygı aması şöylesi böylesi olmadan saygı. İşte dümdüz bir şekilde herkese saygıyı ne zaman göstereceğiz? Sadece bazı konularda saygı göstermek saygılı olduğumuzun değil tam tersine saygısız olduğumuz anlamına gelir. Çünkü saygı kapsayıcıdır. Ne olduğunu kim olduğunu düşünmeden senden nefret etse dahi saygı duymaktır. Doğru, yanlış, sevap, günah, ayıp dinlemeden saygı göstermek. İşte budur insanı insan yapan. İşte budur gelişmiş olduğumuzun göstergesi.
BLM gibi hareketler popülerleştiğinde saygı duymak değil o anda en az popüler olan konulara da aynı tutumu sergilemektir. İnsan haklarını bilmektir saygı. Sadece yakın çevremizde gözlemlemiş olduğumuz yargılardan yola çıkarak herkes konusunda aynı düşünmemektir. Asla yaşamamış veya asla yaşayamayacağımız duygular ve durumlar hakkında oturduğumuz yerden konuşmamaktır saygı.
Saygı çoğunlukla susmaktan oluşur çünkü susmak ve düşüncelerimizi kendimize saklamak çoğunlukla yapılması gereken asıl şeydir. Her düşündüğümüz ne o kadar önemli ne de herkesin hayatına yorum yapabilecek kadar bilgilidir.
Empati kurabilmektir tamamen aslında. Ben zaten bir insanın empati özelliğini kaybettikten sonra ondan korkulması gerektiğine inanırım. Çünkü yaptıklarının düşündüklerinin başkasına verdiği zararı ruhunda hissetmeyen kişi her şeyi yapabilir.
